شاد روان سید امر اله شاه ابراهیمی متولد سوم تیرماه 1302 ه . ش و فرزند سید لطف اله شاه ابراهیمی (نوازنده ی بزرگ تنبور ) است. چون موسیقی و ساز تنبور در این خانواده موروثی بوده وی نیز به طرف این ساز گرایش داشت و نواختن تنبور و آشنایی با مقام های باستانی و مذهبی را ابتدا نزد سید آغاز کرد وسپس در خدمت تنبور نوازانی چون درویش سعدی ،سید هادی اجاق ،سید آقا عزیز ذوالنوری و حسین روحتافی به تکمیل اندوخته های خود پرداخت .او جز آن که شیوه های استادان گذشته تنبور را دریافته و روایت گر صدیق مقام های باستانی تنبور است ، بر بستر ذوق وقدرت آفرینشگر فردی نیز توانسته است این مقام ها را با جلوه های دیگر اجرا نماید و به شاگردان خود انتقال دهد .علاوه بر این ، انضباط و دقت وی در درک و انتقال مقام های تنبور باعث شده تا اجراهای او از تشخیص و فردیت قابل ملاحظه ای برخورد باشند. زنده یاد استاد شاه ابراهیمی یکی از بزرگترین میراث داران موسیقی تنبور بود که ویژگی های شخصیتی این استاد بزرگ را می توان از لحاظ اخلاق ، چگونگی تفکر و اندیشه ، اعتقاد به ریشه ها و پایبندی به سنت ها و چگونگی ارتباط با مردم ، شاگرد پروری و رابطه با شاگرد و گشاده رویی درارائه ی موسیقی خود و ویژگی های فنی وی را به لحاظ شیوه ی مضراب زدن ،چگونگی انگشت گذاری ، توجه به کودک ، رابطه با شعر ، ساز سازی و کارشناسی ساز مورد بررسی قرار داد.همین ویژگی همراه با شیوه ی اجرا و ظرافت های اجرایی ، سرعت و اجرای متناسب با موسیقی تنبور ، حس اجرایی کم نظیر و لهجه ی مطلوب هم در ساز و هم در آواز از استاد شاه ابراهیمی موسیقی دانی بر جسته و تاثیر گذار ساخته و او را در زمره ی استادان صاحب سبک قرار داده بود.استاد شاه ابراهیمی علاوه بر موسیقی تنبور با ردیف های سازی و آوازی دستگاهی نیز آشنایی داشت و در نوازندگی تار و سه تار نیز پنجه ای قوی داشت وی در تار شاگرد سید حسن اعتضاری – از شاگردان برجسته ی درویشخان بود و ردیف های موسیقی ایران را به طور کامل از این استاد آموخت. وی در سال 1351 در صحنه به تشکیل کلاس تنبور و تار پرداخت و به ترتیب منظم شاگردان همت گماشت ، در سال 1353 اولین گروه تنبور نوازان را که امروز در عرصه ی هنر ایران نامی آشناست – به همت ایشان تشکیل شد که تمامی اعضای آن از شاگردان خود بودند که آهنگ های عرفانی را به خوانندگی سید جلاالدین محمدیان اجرا کردند . این گروه به همراهی خود ایشان در سال 1354 نخستین برنامه ی گروه نوازی تنبور را در تالار وحدت (رودکی ) اجرا نمودند . پس از آنکه برخی از اعضای این گروه خود به تشکیل گروه های دیگر همت گماشتند که گروه تنبور نوازان شمس به سرپرستی کیخسرو پورناظری و گروه تنبور نوازان باباطاهر به سرپرستی زنده یاد سید خلیل عالی نژاد از این زمره اند.این پیر فرزانه و استاد بی بدیل فرهنگ موسیقی ، در پنجم فروردین سال 1382 به دیار باقی شتافت.