متولد تهران 1361
فراگيري تنبك را از 12 سالگي نزد اژدر سلطان آبادي آغاز نموده و سپس از محضر عليرضا مشعوفي و بهمن رجبي بهره برده است. اهميت به ريتم، تكنيك وتنوع صدا را مي توان از مهمترين دغدغه هاي ذهني او دانست. اين امر سبب شد تا وي با ايجاد تغييرات اساسي در ساختمان تنبك، سازهاي جديدي با نام هاي تنبك دو دهانه و كوبانه را ابداع نمايد.
وي در ادامه تحقيقات خود در زمينه ساخت سازهاي كوبه اي با تجربيات به دست آمده توانست سازهاي ديگري را با نام هاي زروان، كارنگ، باژ ، بم باژ، بادیه ، زجل و… دراندازه ها و ابعاد مختلف ابداع وثبت نمايد و در اجراهاي مختلف صحنه اي و آثار موسيقايي بكار گيرد.